خیلی
دوستدارم بمراتب بالا برسم وسعی میکنم بهمه خوبی کنم و ….ولی گاهی گمانهای
منفی درباره یسری از افراد که در حقم تو برهه ای از زمان بدی کردن و دلمو
شکوندن باعث میشه فکر کردن به اونها حسهای بد دوباره در من رشد کنه و باعث
بشه به چیزای الکی گیر بدم در صورتیکه نمیخام و خودم میدونم که همه چی
گذراست ولی حسه سراغم میاد و ….نمیدونم چیکار کنم که فراموش کنم و حسهای
منفی درباره اون افراد سراغم نیاد
۲ .دست بهر
کاری میزنم دلم زود زده میشه و نصفه رها میشه و نمیدونم از زندگیم چی میخام
اخیرا روی اوردم بمعنویات گاهی خیلی ارومم میکنه ولی باز نمیدونم چی میخام
لطفا منو راهنمایی کنید خیلی به راهنماییتون احتیاج دارم
سپاس
پاسخ حکیم ارد بزرگ :
مهربانان ، از بداندیشان می گذرند و با نوای خوبان روزگار ، همراه می گردند . کتاب سرخ – فرگرد مهربانی – سخن ۲۳
پاسخ
پرسش نخست شما : کسانی را که به شما آسیب رسانده اند اگر از نزدیکان شما
نیستند را برای همیشه رها ساز که این بزرگترین گونه تنبیه یعنی ترد آنهاست .
و اگر از بستگان هستند هم با تکیه بر تجربه ایی که از رفتار آنها دارید
میدان این گونه رفتارها را از آنها بگیرید و ارتباطتان را محدود کنید .
پاسخ پرسش دوم شما : باید به خواستگاه و سرچشمه درون خویش برگردید …