با غربت بیرونی و گمگشته ی درونی ام چه کنم ؟

با سلام خدمت جناب ارد. غربت بیرونی و گمگشته ی درونی، آرامش و آسایش را از زندگی ام برده است. بار وجود، تلاطم و التهابی همیشگی را با خود به همراه دارد. کسانی که بار سنگین وجود را به دست فراموشی نمی سپارند به دنبال تسکینی بر این التهاب هستند، ولی به راستی آیا تسکینی وجود دارد؟ نه تفکر، نه تجربه، نه فلسفه و نه حتی عشق. هیچکدام این التهاب را آرام نکردند و فقط در مواردی درد غربت و التهاب درونی را لذتبخش تر کردند. می خواستم دیدگاه جناب ارد و راه حل ایشان را درباره ی بار سنگین وجود و غربت انسان بدانم. با تشکر بسیار.

پاسخ حکیم ارد بزرگ :

نرمش و سازگاری با گیتی ، ما را آرام خواهد ساخت . کتاب سرخ – فرگرد گیتی – سخن ۵
ما چه بخواهیم و چه نخواهیم بدنیا آمده ایم آمدن ما امری اختیاری نبوده و ماندگاری ما نیز در اختیار ما نیست .
زمانی را با گروهی دیگر از آدمیان همراه هستیم . تنها چیزی که در اختیار داریم چگونه بازی کردن با این فرصتی است که در اختیار ماست . می توانیم مدام بجنگیم ! می توانیم به همگان صدمه بزنیم می توانیم پیشرو باشیم می توانیم گوشه نشین و گوشه گیر باشیم و …
ارد بر این باور است که مهربانی با دیگران موجب آرامش آدمی می شود …