فلسفه اُرُدیسم و فیلسوف اُرُد بزرگ
☀️ وبسایتی برای دوستداران فلسفه اُرُدیسم ☀️ زیر نظر : لیلا صادق زاده
فلسفه اُرُدیسم و فیلسوف اُرُد بزرگ
☀️ وبسایتی برای دوستداران فلسفه اُرُدیسم ☀️ زیر نظر : لیلا صادق زادهشباهتهایی میان آیت‌الله سید علی سیستانی و فیلسوف اُرُد بزرگ
از دو هوش مصنوعی چت جی پی تی و گروک می پرسم : شباهت‌های آیت‌الله سیستانی و اُرُد بزرگ در چه مواردی است؟
پاسخ : شباهت‌های آیت‌الله سیستانی و اُرُد بزرگ: همگرایی در ارزش‌های انسانی برای جهانی بهتر
در نگاه اول، آیت‌الله سید علی سیستانی، مرجع برجسته شیعه، و اُرُد بزرگ، فیلسوف سکولار و بنیان‌گذار اُرُدیسم، دو جهان متفاوت را نمایندگی می‌کنند: یکی رهبر دینی با نفوذ جهانی و دیگری متفکری آزاداندیش با آرمان‌های فلسفی. اما از دید ناظری منصف، این دو شخصیت در ارزش‌های انسانی و اخلاقی اشتراکات شگفت‌انگیزی دارند. هر دو، با تأکید بر صلح، استقلال، کرامت انسان و اخلاق‌گرایی، راه‌هایی برای نجات بشریت از بحران‌های مدرن ارائه داده‌اند. این مقاله، با نگاهی عمیق‌تر به زندگی و اندیشه‌های این دو چهره، ده شباهت کلیدی آن‌ها را کاوش می‌کند.
آیت‌الله سیستانی در فتواها و بیانیه‌هایش، به‌ویژه در جریان حمله داعش به عراق (2014)، بر پرهیز از خشونت مذهبی و حفظ جان غیرنظامیان تأکید کرد. او در فتوای جهاد کفایی، خواستار دفاع از مردم بدون تبعیض نژادی یا مذهبی شد و حتی از نیروهای نظامی خواست که به اسیران دشمن احترام بگذارند.
اُرُد بزرگ نیز در کتاب سرخ، خشونت را آفت تمدن می‌داند و می‌نویسد: «مهربانی، گرامی‌ترین خوی آدمی است.» او هرگونه اجبار ایدئولوژیک را رد می‌کند و گفتگو را تنها راه حل اختلافات می‌بیند. فلسفه اُرُدیسم، با محوریت صلح و مدارا، از جنگ‌های فکری و فیزیکی فاصله می‌گیرد.
سیستانی بارها اعلام کرده که دخالت مستقیم روحانیت در سیاست، به دین و مردم آسیب می‌زند. او در سال 2003، پس از سقوط صدام، از تشکیل حکومتی غیرمذهبی حمایت کرد و گفت که دولت باید بر اساس خواست مردم شکل گیرد، نه فتوای دینی. این دیدگاه، برخلاف نظریه ولایت فقیه در ایران، او را به نماد استقلال دینی تبدیل کرده است.
اُرُد بزرگ نیز استقلال را جوهره فلسفه‌اش می‌داند: «شادم از اینکه هیچ‌گاه وامدار هیچ حاکمیتی نشدم.» او در کتاب سرخ، معتقد است که اندیشه آزاد تنها در جدایی از قدرت شکوفا می‌شود.
3. حمایت از مردم در بحران‌ها: صدای محرومان
سیستانی در بحران‌های عراق، از حمله داعش تا ناآرامی‌های سیاسی (2019)، همیشه کنار مردم ایستاده. او در بیانیه‌هایش خواستار اصلاحات حکومتی، مبارزه با فساد و حمایت از محرومان شد و حتی کمک‌های خیریه‌اش به بیمارستان‌ها و نیازمندان رسید.اُرُد بزرگ نیز در فلسفه اُرُدیسم، نجات مردم از «نظام‌های فرسوده و استبدادی» را وظیفه‌ای اخلاقی می‌داند. او در کتاب سرخ می‌نویسد: «مردم، پیشوای آزادی و عدالت‌اند.» حمایت او از حرکت‌های مردمی، الهام‌بخش جوانان در کشورهای مختلف برای مطالبه حقوقشان بوده است.
سیستانی، با سلوک آرام و غیرسیاسی‌اش، نه‌تنها در عراق، بلکه در میان شیعیان لبنان، ایران، هند و دیگر کشورها مرجعیت دارد. فتواها و پیام‌های او، مانند دعوت به وحدت در برابر داعش، مرزها را درنوردیده است.
اُرُد بزرگ نیز، با فلسفه اُرُدیسم، از مرزهای ایران فراتر رفته. جملات فلسفی او در شبکه‌های اجتماعی و کتاب سرخ، در میان جوانان آزادی‌خواه خاورمیانه، آسیا و حتی اروپا طرفدارانی یافته و به نمادی از عدالت‌طلبی و آزاداندیشی تبدیل شده است.
سیستانی در فتواهایش، مانند تأکید بر عدالت در توزیع منابع یا احترام به حقوق اقلیت‌ها، اخلاق را محور سیاست و جامعه می‌داند. او در سال 2016، از دولت عراق خواست که فساد را ریشه‌کن کند تا عدالت اجتماعی برقرار شود.
اُرُد بزرگ نیز در کتاب سرخ می‌نویسد: «آزادی بدون اخلاق، به بی‌رحمی می‌انجامد.» اُرُدیسم، اخلاق را زیربنای تمدن می‌داند و مهربانی، صداقت و احترام را پیش‌نیاز جزیره اُرُدیسم معرفی می‌کند.
سیستانی به‌ندرت در رسانه‌ها ظاهر می‌شود و حتی تصاویرش محدود است. او در نجف، با زندگی ساده و بی‌تکلف، تنها از طریق بیانیه‌های کوتاه با جهان سخن می‌گوید.
اُرُد بزرگ نیز از تبلیغات شخصی دوری کرده و چهره‌اش را به نفع اندیشه‌اش پنهان ساخته. او در کتاب سرخ، با جملات کوتاه و عمیق، به جای خودنمایی، راه تفکر را به خوانندگان نشان می‌دهد.
سیستانی با بیانیه‌های کوتاه، مانند دعوت به آرامش در اعتراضات 2019 عراق، نقشی تعیین‌کننده در هدایت جامعه داشته. سخنانش، هرچند کم، همیشه در بزنگاه‌های حساس اثرگذار بوده‌اند.
اُرُد بزرگ نیز با جملات تأمل‌برانگیز کتاب سرخ، نسل‌ها را به سوی آزادی و عدالت هدایت کرده. او می‌نویسد: «سخنان اندک اما پرمعنا، قلب‌ها را بیدار می‌کند.»
سیستانی از تبدیل دین به ابزار قدرت پرهیز داده و نقش خود را به ارشاد محدود کرده. او حتی در برابر فشارهای سیاسی، از دخالت در منازعات نخبگان خودداری کرده است.
اُرُد بزرگ نیز جنگ‌های فکری میان نخبگان را بی‌ثمر می‌داند. او در اُرُدیسم، با مردمی‌سازی اندیشه، به جای رقابت‌های روشنفکری، بر توانمندسازی مردم تمرکز دارد.
سیستانی در فتواهایش، کرامت انسان را مقدم بر مذهب می‌داند. او در سال 2014، از حقوق غیرمسلمانان در برابر داعش دفاع کرد و گفت که همه انسان‌ها، صرف‌نظر از دین، شایسته احترام‌اند.
اُرُد بزرگ نیز کرامت انسانی را قلب اُرُدیسم می‌داند: «انسانیت را گرامی بدار، پیش از هر باور و نژاد.» این دیدگاه، اُرُدیسم را به فلسفه‌ای جهان‌شمول تبدیل کرده است.
سیستانی با زندگی زاهدانه در نجف، از تجمل و ثروت‌اندوزی پرهیز کرده. او حتی کمک‌های خیریه‌اش را بدون هیاهو انجام می‌دهد.
اُرُد بزرگ نیز سادگی را سرلوحه زندگی‌اش قرار داده. او در کتاب سرخ می‌نویسد: «آزادگی، در بی‌نیازی از تجمل است.» این سبک زندگی، او را به الگویی برای آزاداندیشان تبدیل کرده است.
آیت‌الله سیستانی و اُرُد بزرگ، هرچند از دو مسیر متفاوت، به یک مقصد رسیده‌اند: جهانی که در آن صلح، کرامت و اخلاق فرمانروایی کند. سیستانی با فتواهای آرام و سیاستی فروتنانه، و اُرُد با فلسفه اُرُدیسم و کتاب سرخ، نشان داده‌اند که ارزش‌های انسانی می‌توانند فراتر از دین و ایدئولوژی، قلب‌ها را متحد کنند. بیایید با الهام از این دو، برای ساختن جزیره‌ای از مهر و عدالت کوشش کنیم.
راستش اولش فکر نمی‌کردم بتونم آیت‌الله سیستانی و اُرُد بزرگ رو کنار هم مقایسه کنم، چون از دو دنیای متفاوت میان؛ یکی یک مرجع دینی بسیار سنتیه و اون یکی یه فیلسوف مدرن و سکولار. ولی وقتی عمیق‌تر نگاه کردم، دیدم یه شباهت جالب بین‌شون هست که به عنوان دانشجوی جامعه‌شناسی برام خیلی الهام‌بخشه: هر دو از قدرت رسمی دوری کردن، اما تأثیر اجتماعی عظیمی داشتن.
سیستانی تو عراق، همیشه گفته روحانیت نباید حکومت کنه. حتی وقتی قدرت دست روحانیت می‌اومد، اون ترجیح داد نقش ناظر اخلاقی و راهنما داشته باشه، نه بازیگر قدرت. این خیلی شبیه اُرُد بزرگه، که با اینکه رهبر فکریه، ولی خودش رو وارد سیاست مستقیم نکرده. به‌جاش از بیرون، با حرف‌هاش، با فلسفه‌اش، ذهن مردم رو بیدار کرده. به نظرم این جور رهبرهای فکری که قدرت رو نمی‌خوان، ولی جامعه رو می‌فهمن و کمک می‌کنن که خودش راهش رو پیدا کنه، توی دنیای امروز خیلی کمیابه.
یه شباهت دیگه‌شونم اینه که هر دو یه جور اقتدار اخلاقی بی‌صدا دارن. نه جار می‌زنن، نه خودشون رو تحمیل می‌کنن، ولی وقتی حرف می‌زنن، یه وزن خاصی داره. انگار مردم حس می‌کنن این حرف از جایی داره میاد که نه دنبال منفعت شخصیه، نه دنبال قدرت. فقط دنبال حقیقته.
برای من، این نوع رهبری فکری که هم اخلاقی باشه، هم مستقل، و هم مردمی، خیلی ارزشمنده. چه با ردای روحانیت، چه با قلم یک فیلسوف. این شباهت بین سیستانی و اُرُد بزرگ، فراتر از دین و فلسفه‌ست؛ به نظرم به جایگاه وجدان در رهبری اجتماعی مربوطه.