برآزندگان به راستی، خویش را باور دارند. فیلسوف اُرُد بزرگ

جهان به تندی در حال پیشرفت و رشد است. برای رسیدن به زندگی بهتر، باید به آخرین دانش های روز دنیا دست یافت و از آنها بهره گرفت، برخی پیوسته با یادآوری نام دانشمندان مرده هزار سال پیش، کاستی ها و جاماندگی های سرزمین امروز خویش را پنهان می کنند. فیلسوف اُرُد بزرگ

زیاده روی در ستایش تاریخ گذشتگان و اساطیر مرده، نفرت همگانی زندگان از یکدیگر و خودخوری و ناامیدی دودمان امروز را به همراه دارد. جوانان در رویای خود، گذشته ای دست نیافتنی خواهند ساخت، آنگاه می گویند ما در گذشته چه بودیم و حال چه هستیم!، بدینگونه آرام آرام از خود و توان خویش ناامید شده و به اندک میدان کاری دلخوش می شوند. وارون بر این نگرش، جوانان سرزمین هایی که اساطیرشان زنده و بزرگانشان دوشادوش آنها کار می کنند، هر روز به میدان بزرگتری از رشد و پیشرفت دست می یابند. پس نگوییم گذشتگان ما چه بودند، باید گفت اکنون چه هستیم و اساطیر زنده ما چه درسهایی برای رشد و پیشرفت به ما می دهند تا بدان راه، کار و کوشش کنیم و سرزمینمان برای آیندگان شایسته ستایش باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ

هنگامی که می بینم برخی با آب و تاب، کوشش می کنند از مردگان برای زندگان الگوی علمی بسازند، تمام وجودم فرو می ریزد. تنها راه توسعه روزافزون آن این است که فرهنگ بزرگداشت از زندگان را جایگزین تجلیل از مردگان کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

برآزندگان به راستی، خویش را باور دارند. فیلسوف اُرُد بزرگ

سپاسگزاری از دیگران، نشان فرهمندی و تواناییست. فیلسوف اُرُد بزرگ

بزرگان بی باکند، آنها خوی برتر خویش را به آیندگان هدیه می دهند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
برآزندگان، برای شادی مردم و آبادی سرزمین خویش، از خود گذشتگی و جانفشانی می کنند. فیلسوف اُرُد بزرگ