مقاله کوتاه و خواندنی دیدم از خانم سارا دهقان ، که تقدیم شما دوستداران حکمت و فلسفه می نمایم :
یکی از خصلت های آزار دهنده ما ایرانی ها، همان مرده پرستی ما است . هر که می میرد را تا سر حد اعلا می ستاییم و آنکه زنده است را چوب می زنیم و میرانیم !
کدام بزرگ در دل تاریخ ایران را می شناسیم که قدر دیده و بر صدر نشسته باشد ؟ همه چوب خورده اند و سنگ بر سرشان اصابت نموده و از شهر خود رانده شده اند !
و امروز بزرگترین فیلسوف جهان یک ایرانی است که همه می شناسیمش (((حکیم ارد بزرگ)))
و باز همان داستان قدیمی
برخی از افراد معلوم الحال به او ناسزا می گویند و مردم در خود گرفتار و ارباب رسانه در پیچ و خم زلف آنجلا جولی و کرشمه فلان بازیکن فوتبال اسیر ...
به مردم ایران نوید باید داد تا چند سال دیگر آرامگاه بزرگی به آرامگاه های دیگرمان افزده خواهد شد و باز ما در هنگامه تفرج و تفریح به دیدار آن خواهیم رفت و آن آرامگاه حکیم ارد بزرگ (چهارمین حکیم تاریخ ایران و بزرگترین فیلسوف ایرانی) است .
تا حکیم ارد بزرگ زنده است ما مرده ایم و خبری از او نمی گیریم او که بمیرد ما زنده می شویم و مثل مور و ملخ به سراغ قبرش خواهیم رفت .
و باز تا فصلی دیگر و به قول خیام بزرگ هزار سال بعد که حکیمی چون خیام و ارد از این سرزمین برآید و هزار مرده را با چشم ببیند و ... بگذریم
چرخ سرزمین ما هم همیشه بر همین مدار چرخیده و شده ایم این !...
منبع :
http://fal3afeh.blogfa.com/post/216
نوشته خانم سارا دهقان عین حقیقته
ما ایرانی ها مرده پرستیم و اینو همیشه ثابت کرده ایم
تقدیم به همه عاشقان حکیم ارد بزرگ :
به ابر دوردستی تکیه دادم نردبانم را
که در باران رها کرد انتهای داستانم را
مسافرخانه نزدیک است: آغوش صریح من
سفر یک گام هم کافی است، تا من بازوانم را
شبیه یک در فرسوده، لختی باز بگذارم
که وقت رد شدن یکباره چشم انداز جانم را
ببینی ساقه فواره ها در ابر گل کرده
و پلک موج ها در برگرفته پلکانم را
همین در بود، واشد، بسته شد، ساعت به حرف آمد
و پاهایی که می بردند کفش میهمانم را
چرا در خاطرات گنگ می آیی به دیدارم
که وقت رفتنت خالی کنی ظرف زمانم را
حضورت سایه ای از انزوایم کم نخواهد کرد
شناور می کنی در رقت شب آسمانم را
گل روییده در زنگار آیینه است یاد تو
که نامست ناگهان پر می کشد از مه دهانم را
شعر از : امیر حسین نیکزاد
سخنان حکیم ارد بزرگ بسیار آموزنده است . من هم یکی از علاقمندان این مرد بزرگ هستم با نوشته شما کاملا موافقم و امیدوارم در کشور ما قدر این گوهر ارزشمند دانسته بشود