باید بسوی جزیره مهربانی کوچ کرد. حکیم ارد بزرگ Orod The Great

همای بخت بر شانه ات نخواهد نشست ، مگر آنکه شانه ای به گستره و پهنای کوهستان داشته باشی. حکیم ارد بزرگ

مرده پرستی، هنر ایرانیان شده است، تا زمانی که اساطیر و بزرگان خود را در بین مردگان جستجو می کنند ، رنگ رشد و پیشرفت را نخواهند دید. حکیم ارد بزرگ

تنها راه رسیدن به زندگی شرافتمندانه ، پاسداشت آبروی دیگران و انسانیت است. حکیم ارد بزرگ

افسوس که تا زنده هستیم، قدر یکدیگر را نمی دانیم. حکیم ارد بزرگ

باید بسوی جزیره مهربانی کوچ کرد. حکیم ارد بزرگ

جزیره مهربانی کجاست ؟ آنجا جایی است که در زیر چرخ دنده غول پیکر و هولناک مناسبات چندین هزار ساله آدمیان ، خرد و نابود نشویم . در جزیره مهربانی، آزادی همچون آسمان گسترده است . مهر و شادی زنده و جاری است و آبادی و سازندگی در هر کوی و برزن هویدا است . حکیم ارد بزرگ

نگاه خردمندان به ریشه ها می رسد ، و دیگران به شاخه ها. حکیم ارد بزرگ

نگاه و آرمان حکمت ، خردمندانه زیستن است. حکیم ارد بزرگ

نم نم باران ، آرام خاک و دانه را بیدار می کند ، خرد هم ناگهان پدید نمی آید ، زمانی بس دراز می خواهد ، و روانی تشنه آموختن. حکیم ارد بزرگ

درباره دیگران ، زود داوری نکنیم. حکیم ارد بزرگ

آیا ما مهربان هستیم ؟! آنگاه که در هنگامه دیدار این و آن یا رهایی از رنج و سختی، جانداری را سر می بریم ؟!  به جای این کارها، درخت بکاریم، نان ببخشاییم و براستی مهربان باشیم. حکیم ارد بزرگ

در پس رفتارهای انسانی ، گلستانی از مهر و آگاهی ماوا دارد. حکیم ارد بزرگ

از آدمیانی که انسانیت درون خویش را فراموش ساخته اند، بهراسید و بگریزید. حکیم ارد بزرگ

جهان به تندی در حال پیشرفت و رشد است . برای رسیدن به زندگی بهتر، باید به آخرین دانش های روز دنیا دست یافت و از آنها بهره گرفت، برخی پیوسته با یادآوری نام دانشمندان مرده هزار سال پیش، کاستی ها و جاماندگی های ایران امروز را پنهان می کنند. حکیم ارد بزرگ

هولناک و نفرت انگیز است در این سرزمین ، جنگ بر سر ایرانی و یا ایرانی نبودن نامداران گذشته ، بسیار بیشتر از شناخت و بزرگداشت برجستگان زنده است. حکیم ارد بزرگ

زیاده روی در ستایش تاریخ گذشتگان و اساطیر مرده ، نفرت همگانی زندگان از یکدیگر و خودخوری و ناامیدی دودمان امروز را به همراه دارد . جوانان در رویای خود ، گذشته ایی دست نیافتنی خواهند ساخت، آنگاه می گویند ما در گذشته چه بودیم و حال چه هستیم ! ، بدینگونه آرام آرام از خود و توان خویش، ناامید شده و به اندک میدان کاری دلخوش می شوند . وارون بر این نگرش ، جوانان سرزمین هایی که اساطیرشان زنده و بزرگانشان دوشادوش آنها کار می کنند ، هر روز به میدان بزرگتری از رشد و پیشرفت دست می یابند . پس نگوییم ایرانیان چه بودند ، باید گفت اکنون چه هستیم و اساطیر زنده ما چه درسهایی برای رشد و پیشرفت به ما می دهند تا بدان راه ، کار و کوشش کنیم و سرزمینمان برای آیندگان شایسته ستایش باشد. حکیم ارد بزرگ

اگر آغاز زندگی ات ، با شادی و روز همراه بود ، در جست و جوی چراغ و پناهگاهی برای شبانگاهان باش ، و اگر آغازش رنج و سیاهی بود از امید در خود چراغی بیافروز که پگاه خوشبختی نزدیک است. حکیم ارد بزرگ